Moda na początku lat czterdziestych z powodu wojny przeżywała trudny okres. Przemysł tekstylny podupadł gdyż szyto więcej ubrań na potrzeby żołnierzy. Brakowało samych tkanin a więc także ubrań, bielizny i butów. Kobiety spotkały się z koniecznością podjęcia pracy. To dla nich szyto odzież nieprzemakalną, kombinezony, spodnie robocze i skórzane kurtki. Większość kobiet przerabiała zasłony, poszewki, firanki a nawet stare mundury i szyły sobie z nich nowe stroje. Dopiero po wojnie kobiety zaczęły ubierać proste garsonki i marynarki, które podkreślały szczupłą talię. Modne były zwiewne sukienki rozkloszowane od bioder albo dopasowane spódnice sięgające połowy łydki. Kobiece bluzki przypominały krojem męskie koszule z guzikami i kołnierzykami. Noszono pantofle na wysokim słupku z okrągłym czubkiem i paskiem. Zakładano też buty na korku i całoroczne drewniaki. Standardem było noszenie skarpetek do sandałów. Częstym elementem damskiej garderoby były również fantazyjne kapelusze. Na przyjęcia zakładano eleganckie kreacje z odkrytymi plecami i ramionami.
